Page 508 - Emlak Vergisi Uygulaması 2019
P. 508

Açıklamalı ve İçtihatlı Belediyelerde Emlak Vergisi Uygulaması

                  nunu’nun tebliğ hükümlerine tabi değildir. Bunlar, Tebligat Kanunu hükümlerine göre
                  tebliğ edilir.

                  1.5.  Tebliğ Yapılacak Kişiler
           1506.  Tebliğin, vergilendirme işleminin muhatabına bizzat yapılması esas kuraldır. Muhatap,
                  hukuki işlemin doğuracağı sonucun kendisini etkileyecek kimse veya onun yasal tem-
                  silcisidir. Tebligatın yasal yollara başvurabilecek kişilere yapılması ile yasal hakların
                  kullanılması  mümkün  olabilecektir.  Yasal  yollara  başvurabilecek  bu  kişiler,  gerçek
                  kişilerde mükellef veya ceza sorumlusunun kendisi, mükellefin kanuni temsilcisi veya
                  umumi vekilidir. Tüzel kişilerde ise başkan, müdür ve kanuni temsilcileridir.
           1507.  Kendisine  tebligat  yapılacak  asıl  muhatap  bulunamaz  ise,  ikametgâh  adresinde
                  oturanlardan görünüşe göre on sekiz yaşından büyük olan ve belirgin bir şekilde ehli-
                  yetsiz olmayan kişilerden birine tebligat yapılması mümkündür.
           1508.  Asıl muhatap dışındakilere tebligat yapılabilmesi için, asıl muhatabın bulunamadığı,
                  kendisine tebliğ yapılan kişinin durumunun ve kimliğinin tebliğ zarfına yazılması gere-
                  kir.

           1509.  Vergi Usul Kanunu’na göre tebligat, 94’üncü maddedeki kimselere yapılır. Bu kişilerin
                  bilinen adreslerine posta veya memur eliyle yapılır. Adresleri bilinmeyenlere ise tebli-
                  gat, ilanen yapılır.

           1510.  Vergi Usul Kanunu’nun 94’üncü maddesinin başlığı “Tebliğ yapılacak kimseler” dir.
                  Madde içeriğinde ise, hem tebliğin muhatapları hem de tebliğ evrakını alacak, kabul
                  edecek kişiler belirlenmiştir. Maddenin 1’inci fıkrası genel gibi duruyor ise de sadece
                  gerçek kişilere yapılan tebligatı kapsamaktadır. Bu husus uygulayıcılar ve vergi huku-
                  ku teorisiyle uğraşanlar ile usul hukukçuları tarafından da, 94’üncü maddenin 1’inci
                  ve 2’nci fıkraları “gerçek kişilere tebliğ ve tüzel kişilere tebliğ” şeklinde ayrımlandırıla-
                  rak  incelenmek  suretiyle  ifade  edilmektedir.  Danıştay  kararlarında  genellikle  tebliğ
                  yapılacak kimseler konusunda 1’inci fıkra sayılarak 2’nci fıkra “…tüzelkişilerde ise…”
                  denerek 1042   bazen  de  1’inci  fıkradan  hiç  söz  etmeden  “…94’üncü  maddenin  2’nci
                  fıkrasında, tüzelkişilere yapılacak tebliğin…” 1043  şeklinde ve dolayısıyla 1’inci fıkranın
                  gerçek kişilere yapılacak tebligatı düzenlediği belirtilmektedir. Maddenin 2’nci fıkrası
                  ile  tüzel  kişilerde  tebligatın  kimlere  yapılacağı  konusu  düzenlenmiştir.  Maddenin
                  3’üncü fıkrası ise, kendisine tebligat yapılacak kimsenin yani tebligatın muhatabının





                  1042   Danıştay  3.  Dairesi’nin  11.04.2001  tarih  ve  E:1999/1967,  K:2001/1260  sayılı;  Danıştay  4.  Dairesi’nin
                  25.01.1990 tarih ve E:1989/1547, K:1990/255 sayılı; Danıştay 11. Dairesi’nin13.12,1999 tarih ve E:1999/2847,
                  K:1999/4946 sayılı; Danıştay 9. Dairesi’nin 30.09.1997 tarih ve E:1997/226, K:1997/2795 sayılı; Danıştay Vergi
                  Daireleri Genel Kurulu 26.09.1997 tarih ve E:1996/83, K:1997/348 sayılı kararları bu konuda örnek olarak verilebi-
                  lir.
                  1043   Danıştay  Vergi  Dava  Daireleri  Genel  Kurulu’nun  01.04.1994  tarih  ve  E:1993/109,  K:1994/181  sayılı  kararı;
                  Danıştay 4. Dairesi’nin 02.06.1998 tarih ve E:1997/4159, K:1998/2365 sayılı kararı.

                  480 | TBB
   503   504   505   506   507   508   509   510   511   512   513