Page 370 - Emlak Vergisi Uygulaması 2019

Açıklamalı ve İçtihatlı Belediyelerde Emlak Vergisi Uygulaması

1148. Bu bağlamda, tarafımızca, özel kanunlarda yer alan emlak vergisine ilişkin muafiyet,
istisna, indirim ve mali kolaylıklar; taşınmazların niteliği esas/temel alınarak yapılan
düzenlemeler ve kurum niteliği esas/temel alınarak yapılan düzenlemeler tasnifiyle
ele alınacaktır. Konunun değerlendirye tabi tutulan kurmalarla sınırlı olmadığı dikkate
alınarak, uygulamada karşılaşılan (özellikle kurum ve kuruluşlarla ilgili olarak) her bir
durum için, ilgili kurum ve kuruluşa ilişkin kanuni düzenlemelerin bir bütün olarak
gerekçeleriyle birlikte bütüncül olarak ele alınıp, emlak vergisine ilişkin genel düzen-
leme olan 1319 sayılı Kanun ve 213 saylı Kanun çerçevesinde ayrı ayrı değerlendir-
me yapılması gerekmektedir.

2.3.1. Özel Kanunlarda Taşınmaz Niteliği Bağlamında Düzenlenen Emlak Vergisi Muafiyet-
leri
1149. Özel kanunlala getirilen düzenlemelerin bazılarında, doğrudan taşınmazların niteliği
esas alınarak emlak vergisine ilişkin muafiyet düzenlemeler yapılmıştır. Örneğin,
2863 sayılı Kanun ile kültür ve tabiat varlıklarına, 2960 sayılı Kanun ile Boğazi-
çi’ndeki Taşınmazlara, 2982 sayılı Kanun ile kalkınmada öncelikli yörelerdeki yatırım-
lara tahsis edilen arazi ve arsalara, 4706 saayılı Kanun ile Hazineden Satın Alınan
Taşınmazlara gibi özel kanunlarlar bir takım taşınmazlar için bazı muafiyet ve istisna
düzenlemeleri yapılmıştır.

2.3.1.1. Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıklarının Emlak Vergisinden Muafiyeti

1150. 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu’nun, 674 21’inci maddesinin
3’üncü fıkrasında; 675 “tapu kütüğüne ‘korunması gerekli kültür varlığıdır’ kaydı ko-
nulmuş olan ve I. ve II. grup olarak gruplandırılmış bulunan taşınmaz kültür varlıkları
ile arkeolojik sit alanı ve doğal sit alanı olmaları nedeniyle üzerlerine kesin yapılaşma
yasağı getirilmiş taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları olan parseller her türlü vergi, re-
sim ve harçtan muaftır" düzenlemesi yer alırken 676 6552 sayılı Kanun’un 677 98’inci

674 23.7.1983 tarih ve 18113 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmıştır.
675 24.06.1987 gün ve 19497 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 17.06.1987 tarih ve 3386 sayılı
Kanun’un (Kültür Ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu’nun Bazı Maddelerinin Değiştirilmesi ve Bu Kanuna Bazı
Maddeler Eklenmesi Hakkında Kanun) 18’inci maddesiyle, 2863 sayılı Kanun’un, tapu kütüğüne "korunması gerekli
taşınmaz kültür varlığıdır” kaydı konmuş olan ve Yüksek Kurulca tescil edilerek I. veya II. Gurup olarak gruplandırılmış
bulunan taşınmaz kültür varlığının her türlü vergi, resim ve harçtan muaf tutulacağına ilişkin 22’nci maddesi hükmü
kaldırılmış ve yine aynı kanunun 8’inci maddesiyle değişik bu 21’inci maddesi yürürlüğe konulmuştur.
676 2863 sayılı Kanun’un “Tanımlar ve Kısaltmalar” başlıklı (17.6.1987 tarih ve 3386 sayılı Kanun ile değişik) 3’üncü
maddesinde, “Kültür varlıkları”; tarih öncesi ve tarihi devirlere ait bilim, kültür, din ve güzel sanatlarla ilgili bulunan
yer üstünde, yer altında veya su altındaki bütün taşınır ve taşınmaz varlıklar; “Tabiat Varlıkları”; Jeolojik devirlerle,
tarih öncesi ve tarihi devirlere ait olup ender bulunmaları veya özellikleri ve güzellikleri bakımından korunması gerek-
li, yer üstünde, yer altında veya su altında bulunan değerler; “Sit”; tarih öncesinden günümüze kadar gelen çeşitli
medeniyetlerin ürünü olup, yaşadıkları devirlerin sosyal, ekonomik, mimari ve benzeri özelliklerini yansıtan kent ve
kent kalıntıları, önemli tarihi hadiselerin cereyan ettiği yerler ve tespiti yapılmış tabiat özellikleri ile korunması gerekli
alan; “Koruma” ve “Korunma”; taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarında muhafaza, bakım, onarım, restorasyon, fonksi-
yon değiştirme işlemleri; taşınır kültür varlıklarında ise muhafaza, bakım, onarım ve restorasyon işleri; “Korunma
alanı”; taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarının muhafazaları veya tarihi çevre içinde korunmalarında etkinlik taşıyan
korunması zorunlu olan alanlar olarak tanımlanmaktadır.

342 | TBB